Nie będę stała z tyłu – pamiętnik z punkowej rebelii [Nancy Barile] - książka

Nancy Barile przeszła nietypową drogę: przykładna uczennica, rozczarowana realiami katolickiej edukacji, przeżyła fascynację muzyką lat 70. i stała się filarem filadelfijskiej sceny hardcore punk. Organizując jedne z pierwszych koncertów DIY w Filadelfii (między innymi dla Minor Threat i SSD) i udzielając się jako menadżer lokalnych kapel, Nancy znalazła się w samym centrum wydarzeń, podczas gdy pionierskie zespoły, takie jak Dead Kennedys i Black Flag, na nowo pisały historię muzyki popularnej. Nancy przetrwała punkowe zadymy, ostatecznie odnajdując w swoim buncie miłość i zyskując lepsze zrozumienie ludzkiej natury.

Ian MacKaye: Nancy napisała książkę o swoich punkowych latach w Filadelfii w pierwszej połowie lat 80., kiedy scena hardcore punk znajdowała się na etapie budowania tożsamości plemiennej. To właśnie wtedy po raz pierwszy młodzi ludzie zaczęli zakładać własne kapele, organizować koncerty, wydawać fanziny, tworzyć wytwórnie płytowe i wydawać płyty poza głównym obiegiem branży muzycznej. Punk, zarówno dla mnie, jak i zapewne dla większości z nas, był przede wszystkim metodą nawiązywania kontaktów, ponieważ z wielu różnych powodów wszyscy czuliśmy się zepchnięci na margines społeczny. Wykorzystywaliśmy muzykę jako przestrzeń spotkań albo rodzaj sekretnego języka, dzięki któremu mogliśmy rozpoznać swoich współtowarzyszy. Bywało, że wypatrzyłeś kogoś na ulicy i wiedziałeś, że łączy was wspólna, tajemna wiedza.

Nancy Barile pracuje jako nauczycielka w publicznym liceum, gdzie od ponad dwudziestu sześciu lat prowadzi zajęcia z literatury i kultury angielskiej. Jest również adiunktką w koledżu bostońskim, gdzie prowadzi zajęcia na poziomie studiów licencjackich i magisterskich. Publikowała w takich magazynach jak „Huffington Post”, „The Guardian”, „Ozy”, „Education Week”, “College Board” i “Hey Teach”. Mieszka pod Bostonem wraz z mężem, Alem Barile’em (gitarzystą legendarnej bostońskiej kapeli SSD), oraz beagle’em Flippym.